Chrześcijaństwo papuaskie jest jeszcze bardzo młode. Co prawda Papua nazywa się krajem chrześcijańskim i większość Papuasów jest już ochrzczona, ale podskórnie pogaństwo jeszcze mocno w nich siedzi.

Chrystus dotarł już do Papuasów, a teraz przebija się aby byli oni chrześcijanami nie tylko z nazwy, ale ten proces będzie trwał jeszcze długo.
Można jednak pokazać wiele przykładów, że są tacy, którzy potrafią przeciwstawić się mocnym jeszcze pogańskim zwyczajom.

W parafii Roma pewnego razu lider Legionu Maryi, Norbert, poprosił mnie, abym przyszedł pomodlić się nad jego synem, którego chyba szatan opętał. Gada od rzeczy, rzuca się, mają ...

K. Kradzież świni
Na jednej z parafii, na której pracowałem mieliśmy akurat dzień adoracji Najświętszego Sakramentu w intencji powołań kapłańskich. Grupy parafialne jedna po drugiej przychodziły do kościoła.

Obok kościoła pośród drzew kawowych pasła się świnia, która była własnością jednej z lokalnych sióstr zakonnych. Dostała ją na swoje urodziny. Była to dla niej wielka radość, bo świnia w kulturze papuaskiej ma szczególne znaczenie. Kiedy w kościele trwała modlitwa przyszło kilku młodych chłopców, którzy zabrali tę świnię, zabili ją po kryjomu i urządzili sobie niezłe jedzenie, bo świnia ...

CEREMONIA NACINANIA SKóRY
Inicjacja młodych chłopców (zwykle 16 -17 lat) do męskości była praktykowana od niepamiętnych czasów. W rejonie Sepiku polega ona na nacinaniu skóry kandydatów od piersi, przez plecy w dół aż do kolan.

Skóra jest tak nacinana, by pozostałe po zagojeniu szramy układały się na podobieństwo sterczących łusek krokodyla. Nacięcia mają też spowodować usunięcie z chłopca krwi kobiecej, którą ma w sobie od urodzenia. W czasach ciągłych wojen klanowych i plemiennych chłopiec nie mógł stać się mężczyzną, dopóki nie przyniósł głowy wroga, którego sam zabił i nie miało znaczenia ...

To taka "roślinka", o właściwościach podobnych do polskiej pokrzywy. Ale jest jej w dżungli kilka gatunków. Dwa z nich są używane przy bólach reumatycznych czy mięśniowych. Jeden zaś, o dużych, bardzo niewinnie wyglądających liściach, jest bardzo bolesny w zetknięciu ze skórą człowieka.

W czasie, kiedy jeszcze pracowałem nad rzeką Sepik, odwiedzali mnie czasem turyści pragnący przeżyć coś egzotycznego. Jednym z nich był ksiądz z Australii. Wybraliśmy się na patrol do Torembi. Najpierw pół godziny łodzią, a później dwie i pół godziny piechotą, przez dżunglę.

Niedaleko od celu, musiał pójść na tzw. stronę. Przestrzegłem, by uważał na pewne rośliny. "Ja wiem" - słyszałem w odpowiedzi po angielsku. Długo nie wracał. Czekałem cierpliwie, ale gdy ...